دلا شبها نمی نالی به زاری 

سر راحت به بالین میگذاری  

تو صاحب درد بودی،ناله سر کن  

خبر از درد بی دردی نداری  

بنال ای دل که رنجت شادمانی ست 

بمیر ای دل که مرگت زندگانی است 

مباد آن دم چنگ نغمه سازت  

ز دردی برنیانگیزد نوایی 

مباد آن دم که عود تار و پودت 

نسوزد در هوای آشنایی 

دلی خواهم کزو درد خیزد 

بسوزد،عشق ورزد،اشک ریزد  

به فریادی سکوت جانگزا را 

به هم زن،در دل شب های وهو کن 

وگر یارای فریادت نمانده ست 

چو مینا گریه پنهان در گلو کن  

صفای خاطر دلها ز درد است  

دل بی درد همچون گور سرد است

...

تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی
پریزاد عشق و مه آسا کشیدی
خدا را به شور تماشا کشیدی
تو دونسته بودی، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تا
تا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریا
قسم خوردی بر ما ، که عاشق ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق ترینی
همون لحظه ابری رخ ماه آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
گذشت روزگاری از اون لحظه ناب
که معراج دل بود به درگاه مهتاب
در اون درگه عشق چه محتاج نشستم
تو هر شام مهتاب به پایت شکستم
تو از این شکستن خبرداری یا نه
هنوز شور عشقو به سر داری یا نه
تو دونسته بودی، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تاب
تا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشق ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق ترینی
همون لحظه ابری رخ ماهو آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
هنوزم تو شب هات اگه ماهو داری
من اون ماهو دادم به تو یادگاری
هنوزم تو شبهات اگه ماهو داری
من اون ماهو دادم به تو یادگاری 

....

روح سردرگم من بوی جنگل دارد

و نگاه تو در آن آتشی می کارد.

چشم تو پنجره مرموزی ست

کاش می دانستم پشت این پنجره کیست؟

کاش می دانستم چه کسی در تو اقامت دارد...

کودکی رفت به بازی به فراغت به نشاط

فارغ از نیک وبدو مرگ و حیات

همه گفتند کنون تا بچه است

بگذارید تابخندد شادان

که پس از این فرصت خندیدن نیست

بایدش نالیدن

من نپرسیدم هیچ

که پس از این زچه رو نتوان خندیدن؟!!

فریدون مشیری

 ...

گوش تان اگر به ناله ی من آشناست  

از سفینه ای که میرود به سوی ماه 

از مسافری که می رسد ز گرد راه  

از زمین فتنه گر حذر کنید 

فریدون مشیری/سکوت

دلا شبها نمی نالی به زاری 

سر راحت به بالین میگذاری  

تو صاحب درد بودی،ناله سر کن  

خبر از درد بی دردی نداری 

دکتر شریعتی

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد 

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت