دلا شبها نمی نالی به زاری 

سر راحت به بالین میگذاری  

تو صاحب درد بودی،ناله سر کن  

خبر از درد بی دردی نداری  

بنال ای دل که رنجت شادمانی ست 

بمیر ای دل که مرگت زندگانی است 

مباد آن دم چنگ نغمه سازت  

ز دردی برنیانگیزد نوایی 

مباد آن دم که عود تار و پودت 

نسوزد در هوای آشنایی 

دلی خواهم کزو درد خیزد 

بسوزد،عشق ورزد،اشک ریزد  

به فریادی سکوت جانگزا را 

به هم زن،در دل شب های وهو کن 

وگر یارای فریادت نمانده ست 

چو مینا گریه پنهان در گلو کن  

صفای خاطر دلها ز درد است  

دل بی درد همچون گور سرد است